دنیا نیرزد آن‌که پریشان کنی دلی / زنهار بد مکن که نکرده‌ست عاقلی

دنیا نیرزد آن‌که پریشان کنی دلی / زنهار بد مکن که نکرده‌ست عاقلی

این پنج روزه مهلتِ ایّامِ آدمی / آزارِ مردمان نکند جز مغفّلی

باری نظر به خاکِ عزیزانِ رفته کن / تا مجملِ وجود ببینی مفصّلی

دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد / هرگز نبود دورِ زمان بی تبدّلی

مرگ از تو دور نیست، وگر هست فی‌المثل / هر روز باز می‌رویش پیش، منزلی

بعد از خدای هرچه تصوّر کنی به عقل / ناچارش آخری‌ست همیدون که اولی

خواهی که رستگار شوی، راست‌کار باش / تا عیب‌جوی را نرسد بر تو مدخلی

تیر از کمان چو رفت نیاید به شست باز / پس واجب است در همه کاری تأمّلی

مرد آدمی نباشد اگر دل نسوزدش / باری که بیند و خری افتاده در گلی

گر من سخن درشت نگویم تو نشنوی / بی‌جهد از آینه نبرد زنگ صیقلی

( قصاید سعدی )

تو ,کنی ,سعدی ,آدمی ,باز ,نکرده‌ست ,بد مکن ,که نکرده‌ست ,قصاید سعدی ,دنیا نیرزد ,زنهار بد ,نیرزد آن‌که پریشان ,دنیا نیرزد آن‌که

دنیا نیرزد آن‌که پریشان کنی دلی / زنهار بد مکن که نکرده‌ست عاقلی - قصاید سعدی